Divers fases in een liefdesrelatie

Meestal ervaar je dat je leven betekenis en inhoud krijgt als je ergens een plek hebt gevonden. Je plek niet kunnen vinden geeft vaak een gevoel van zinloosheid. Het innemen van een plek is een levenslang proces. Dat draait om liefde, verlangen, vrijheid en verbondenheid. En het draait om de vraag wat je over hebt voor jouw plek, want in een liefdevolle relatie blijf je vaak zoeken naar de balans tussen vrijheid en verbinding. In dit groeiproces van relaties zijn drie kenmerkende fases te onderscheiden. Ze zijn evengoed van toepassing in de ouder-kind relaties, in de werkrelatie, als in de liefdesrelatie.

De wederzijdse afhankelijkheidsfase

Je wil zó graag bij de ander horen en voelen dat er van je gehouden wordt, dat je bereid bent de vrijheid om jezelf te zijn, deels, los te laten. Doordat er van je gehouden wordt, voel je je belangrijk en begeerd. Je voelt dat je ertoe doet. Dat is wat je nodig hebt, daar wil je alles voor doen. Zo ben je gelukkig.

In deze fase is je blik erg naar buiten gericht, op zoek naar de liefde, naar erkenning, naar vervulling. De ander kan jouw behoeftes vervullen. Je verleidt elkaar door te geven wat je beiden nodig hebt en tekort komt. Als de ander jouw wensen vervult, voelt dat als liefde. Je hebt je partner nodig om je heel te voelen. Dit geeft niet alleen liefde maar ook veiligheid en geborgenheid. (Veiligheid wordt ook verkregen door geld en goederen.) Je spant je in om liefde te krijgen en te mogen geven door het de ander naar de zin te maken. Dat kan zich uiten via aandacht, erkenning, respect, bewondering, seks, geld, voedsel, macht etc. Dat je dit ook van de ander wil krijgen, maakt je afhankelijk. In deze fase krijg je een relatie met een partner die met jou in die afhankelijkheid stapt. Je kan op slag verliefd worden op iemand die jouw behoeften vervult en andersom. Het voelt als zeer bijzonder, dat je over en weer goed aanvoelt wat de partner nodig heeft. Je bent afhankelijk van de liefde en de vrijheid die je van de ander krijgt. De behoefte aan bevestiging heeft meer prioriteit dan jezelf trouw zijn. Je kijkt naar de ander om je eigen waarde te zien. Je past je aan, zodat je krijgt wat je nodig hebt. Dat voelt als intense liefde. De afhankelijkheidsfase voelt heel fijn en gelukkig en kan een leven lang duren. Veel paren blijven in deze fase, naar volle tevredenheid. De basis is dat je elkaar gelukkig wilt maken.

De onafhankelijkheidsfase

Je bent jezelf wat kwijt geraakt. Je gaat op zoek om jezelf weer te vinden. Je vindt de vrijheid om jezelf te zijn zó belangrijk dat je op de koop toeneemt als je partner niet meer van je houdt. Je hebt de liefde niet meer ‘nodig’, het wordt een toevoeging in je leven, want gelukkig zijn lukt je zelf. Je partner kan daar iets aan toevoegen. Persoonlijke grenzen worden heel erg belangrijk voor je. Je wijst de ander niet af, maar kiest voor je eigen pad.

In deze fase dringen zich gedachten op als; ‘is trouw zijn aan de ander of trouw zijn aan mijzelf belangrijker?’ Het kan gebeuren dat het voelt dat je jezelf bent kwijt geraakt. Het wordt steeds belangrijker dat je trouw aan jezelf bent en ontdekt wie jij bent. Enerzijds wil je los van je omgeving en vrij zijn om jezelf te zijn en anderzijds wil je wat de liefde betreft niet afhankelijk zijn van de ander. Je wilt geen macht uitoefenen, maar de macht over jezelf hebben. Je wil authentiek zijn, verantwoordelijk voor jezelf, je eigen leven een richting geven, je eigen beperkingen overwinnen en jezelf waardevol vinden. Je wilt groeien. Je investeert vaak in een persoonlijke zoektocht. In deze fase wil je dat je beiden zelf verantwoordelijk bent voor persoonlijke ontwikkeling. Je verleidt elkaar door interessant te zijn. Je wil een partner die je de mogelijkheid biedt te groeien en uit de afhankelijkheid te stappen. En je wil dat je partner dat ook doet. Een probleem of crisis wordt dan een kans om te groeien, ieder individueel en samen. Je zoekt naar gelijkwaardigheid in je relatie. Je bewaakt vaak zorgvuldig je eigen grenzen en ook die van de ander. De persoonlijke vrijheid staat voorop en je bent bereid daar een prijs voor te betalen. Regelmatig gaat dit gepaard met een relatiecrisis, want je dwingt je partner tot het nemen van een stap omdat jij dat nodig hebt. Dat kan veel verwarring en  onbegrip teweeg brengen. Vrouwen gaan vaak twijfelen aan de relatie en zichzelf, omdat zij geneigd zijn de schuld bij zichzelf te zoeken. Mannen ervaren vaak verliefdheid op een ander, in deze fase en zijn geneigd om de schuld bij hun partner te zoeken. (Dat kan uiteraard ook andersom zijn). In beide gevallen kan dat een alarmbel zijn en kan (en moet!?) er een stap in deze fase samen gemaakt worden. Hier kan begeleiding een cruciale rol spelen. Zo kan je samen naar volle tevredenheid groeien naar een goede balans van vrijheid en veiligheid, van autonomie en verbondenheid. Je leert met zorgvuldigheid grenzen te bewaken en evengoed de liefde laten stromen. Hier kan een intens verbonden en liefdevolle relatie ervaren worden.

De verbindingsfase

Je bent gaan houden van jullie samen, je geniet van de verbinding. Je hoeft geen vrijheid meer te beknotten of te bevechten, de liefdesstroom hoeft niet tegengehouden te worden en veroorzaakt geen liefdespijn. Er hoeft geen gedrag geforceerd te worden, de vrijheid en de liefde mag stromen. Je voelt je geliefd en je hebt zelf ook lief.

In deze fase, laat je je aan elkaar zien, je voelt je thuis, hebt intimiteit, bent dicht bij jezelf en mag ook dichtbij de ander komen. Je raakt elkaar in blijdschap en in pijn. Wat er ook geraakt wordt, je gaat daar samen liefdevol mee om. Je wil de ander niet veranderen. Je hebt je partner om de liefde mee te delen. Behoedzaamheid is niet nodig. Het proces van jezelf ontdekken kan doorgaan, je wordt niet afgewezen en je wijst zelf ook de ontdekkingstocht van je partner niet af. Je bent jezelf trouw en je partner mag dat ook zijn. Ook hier ervaar je pijn, twijfel, onzekerheid, tegenslag, onveiligheid, maar het verschil is dat je je er niet tegen verzet en elkaar er niet door kwijtraakt. Je geeft elkaar de gelegenheid om het te onderzoeken en je ondersteunt elkaar. Je eigen veiligheid wordt er niet door aangetast, de liefde blijft voelbaar stromen. Dit is de fase waarin je ontdekt dat het niet nodig is om je best te doen, maar dat het voldoende is, wat er is. Je mag samen aanwezig zijn en je bent beiden toegewijd. Je voelt je authentiek en energiek, zonder ieders persoonlijke proces te willen forceren. Je laat elkaar vrij en geniet van de relatie.

Tot slot

De drie fases zijn aan de buitenkant niet gemakkelijk te herkennen. Of je in de eerste of de tweede fase zit, het lijkt veel op elkaar. Je kunt het verschil vaak wel voelen. Het heeft vooral betrekking op je innerlijke houding, op de manier van beleven. Krijg je een plek, neem je een plek, of laat je de liefde in vrijheid stromen? Soms schieten de fases door elkaar, als er pijn is of zich moeilijke omstandigheden voordoen. Een relatiecrisis ontstaat vooral als je van de ene fase over wil gaan naar de andere en dan vooral als je dat niet ongeveer tegelijk ervaart of wilt. Als het lukt om verbazing en instemmende nieuwsgierigheid te hebben over wat er gebeurt en daarna weer de liefde laat stromen, dan kun je een heerlijke relatie ervaren, in welke fase je ook met elkaar zit.

Een andere zienswijze is: als kind ben je afhankelijk van de liefde van je ouders, in de pubertijd wil je je vrijmaken om jezelf te zijn en als volwassene kan je de kans grijpen om te ontdekken dat het leven gaat over vrijheid, verbondenheid en liefde en kan je de liefde laten stromen. In alle fases kun je heel gelukkig zijn